Historia naszej miejscowości

Historia wsi Żabieniec

Nie istnieją żadne źródła  historyczne na temat historii naszej miejscowości. Wiadomości o Żabieńcu przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Wśród mieszkańców wsi zachowały się dwie legendy dotyczące naszej wsi. Jedna z nich to taka, że był tu teren nizinny i bagnisty, było tu mnóstwo żab, stąd nazwa Żabieniec. Druga legenda głosi, że dziedzic tutejszych ziem wydawał córkę za mąż i podczas wesela na talerz dziedziczki Zosi wskoczyła żaba. Gości to bardzo rozśmieszyło, a dziedzic postanowił tak nazwać wieś. Nikt nie wie, czy te wieści są prawdziwe, ale nazwa Żabieniec na pewno powstała od żab. Wieś była folwarczna, folwark rozciągał się od państwa Dąbrowskich do państwa Kowalczyków. Ruiny jednego z budynków gospodarczych zachowały się do dziś, na terenie gospodarstwa Dąbrowskich. Wokół dworu znajdowały się stawy, wykonane z polecenia dziedzica. Trzy z nich istnieją do dziś. Dwór został zniszczony przez pożar. Właściciel nie próbował odbudowy dworu. Zaraz potem sprzedał ziemię. Zakupiło ją osiemnastu gospodarzy z powiatu makowskiego. Ziemia była dzielona przez geodetę według zamożności. Ziemie te nie przyniosły zysków, dlatego też w niedługim czasie sprzedali je. Chłopi odkupili od szlachciców te ziemie jeszcze przed II wojną Światową. Wieś nie miała swojego kościoła. Okresami Żabieniec należał do parafii Łaskarzew i parafii Wilga. Od roku 1925 Żabieniec należy do parafii Marianów.

W tym samym roku mieszkańcy za zgodą biskupa zakupili kościół w Korytnicy i furmankami przewieziono go do Marianowa. Wieś była dość duża, przez jakiś czas mieściła się tu Gminna Rada Narodowa, mieściła się w budynku zamieszkałym obecnie przez panią Walętynę Witczak. Do 1938 r. szkoły nie było. Nauka odbywała się w domach prywatnych, między innymi u pani Krajewskiej, Skoczylasów i Marchewków. Było dziewięćdziesiąt uczniów, a tylko dwóch nauczycieli. W roku 1939 rozpoczęto budowę szkoły, postawiono tylko parter, ponieważ wybuch II wojny Światowej przerwał budowę. We wsi był jeden prywatny sklep u państwa Szarków. Budynek istnieje do chwili obecnej. W tym samym budynku była również piekarnia, gdzie wypiekano chleb dla mieszkańców. W czasie wojny odbywała się potajemna nauka, prowadzili ją państwo Grabcowie w swoim domu. W czasie II wojny Światowej na parterze nowej szkoły podczas przeprawy Warecko-Magnuszewskiej, znajdowała się piekarnia dla wojska. W czasie tej przeprawy we wsi stacjonowało dowództwo I Armii Wojska Polskiego generał Zygmunt Berling i Wanda Wasilewska. We wsi znajdowały się dwa szpitale polowe oraz kuchnia polowa. Nasza wieś podczas wojny nie była bardzo zniszczona. Odbył się tylko jeden nalot samolotowy, nocą 1942 roku. Po II wojnie Światowej Żabieniec nie wyglądał najlepiej. Drogę asfaltową pobudowano dopiero w 1970 roku. Zawdzięczamy ją panu Piotrowi Jaroszewiczowi ( w tamtych czasach był premierem Polski ). Dzięki tej drodze do wsi dojeżdżają autobusy. Po wojnie też dokończono budowę szkoły. Niedługo potem czynem społecznym pobudowano dom ludowy, bibliotekę, klub i sklep pawilon. W 1970 roku postawiono pomnik przy szkole Podstawowej. Pomnik upamiętnia stacjonowanie I Armii Wojska Polskiego w Żabieńcu. Obecnie można powiedzieć, że wieś Żabieniec jest duża i rozbudowana. Powstało bardzo dużo nowych domów, szkoła też częściowo dobudowana, są trzy sklepy. Żabieniec należy do gminy Wilga, znajduję się w województwie mazowieckim. Dzieli się na Żabieniec Nowy i Żabieniec Stary. Leży nad rzeką Wilgą.

                                     Aut. druh  Sebastian K